Kime sorsanız akla ilk gelişi Cenk ve Erdem’in Cenk’i şeklinde olur. Bende durum biraz farklı. Benim için geçen uzun yıllar boyunca hep Badluck’ın Cenk’i oldu. Thrash ve Hair Metal arası sıkışmış gençliğimde ülke topraklarından Sunset Strip’e verilmiş bir selam olarak teybimin gediklilerindendi ve Bon Jovi konserinin açılışında da canlı izleme şansı bulmuştum. Sonraki zamanlarda benim müzikal tercihlerim sertleşmişti ama zaten onlar da dağılmıştı.
Uzun süre bir daha bir grupta olduğunu duymadım. Belki o bir yerlerde devam ediyordu da ben denk gelmemiştim, kimbilir…
Derken bir gün, Malt’la karşılaştım. “Oha olm Cenk geri mi dönmüş” falan derken, kısa sürede ilk albümleri Kendi Adını Taşıyan İlk Albümü kaç kere dinledim bilmiyorum.
Grup, vokalde Cenk Durmazel’in yanında bas gitarda Cenk Turanlı, gitarda Barış Ertunç ve davulda Güray Gürsoy‘dan oluşuyordu. Müzik Badluck’a göre daha sertti, hard rock dendiğinde ne anlaşılıyorsa dolu dolu oydu hatta. Ancak asıl önemli ve keyifli kısmı da ironili, kelime oyunlu müthiş Türkçe sözleriydi.
“Maymundan geldiğim şüpheli belki, yaşlandıkça katıra gidiyorum. En azından orası belli” (mesela ben de. :))
Uzunca denebilecek bir aradan sonra 2010’da Arıza albümünde de ne müzikal, ne de sözler öncekinden en ufak bir gerileme olmadan devam ettiler.
2014’te de bir single yayınladıktan sonra 2016’da Cenk gruptan ayrıldığını duyurdu. Niyesini, nedenini hiç öğrenemedik…
Cenk Durmazel müzikal kariyerine herhalde solo olarak devam etme kararı aldı ki 2017 yılında önce Namlunun Ucunda single’ı geldi. Akustik denebilecek şarkıda yine vurucu sözleri dikkat çekiyordu. Akabinde de Canınsın Sen Senin single’ı yayınlandı.
Geçtiğimiz hafta ise bu yazının yazılmasına sebebiyet veren Kentsel Gidişim single’ı geldi. Müzik de sözler de Malt’ta bırakılan yerden devam ediyordu. Sert, riff’li gitarın üstüne, şehir hayatında sıkışıp kalmamızı tiye alan ironi dolu o sözler…
Malt’ı ilk dinlediğimde kafamda çakan “oh be cayır cayır Hard Rock” hissi Kentsel Gidişim’le tekrar yerini aldı. Umarım Cenk bu hatta, biz gerçek rock müziğini özleyenlere keyif yaşatmaya devam eder. Artık çok ara verme be üstat, zaten “sulandırmayınca içilmiyor bu hayat…”
